הילה לביב
מעברים סודיים, ארונות שהדופן האחורית שלהם חסרה, חורים ומחילות
הילה לביב
במרכז החלל של תערוכה זו, העוסקת ברישום ככלי מחשבתי עבור חוקרי אמנות, האמנית הילה לביב מציעה נקודת מבט נוספת על אופי עבודתו של ההיסטוריון אבּי ורבורג, שהיה גם בן משפחתה. לביב עושה שימוש נרחב בפרקטיקות של גזירה והדבקה בעודה מתייחסת למחשבה הוורבורגית, היוצרת אפקט באמצעות הסמכה בין דימויים או התקה בעזרת קולאז׳. מחשבה זו נוכחת לא רק באטלס המפורסם של ורבורג אלא גם באלבומי משפחה שירשה לביב מסבתה.
העבודה מתייחסת למאפיין ארכיטקטוני במרחב שבו מתרחשת החשיבה של ורבורג – בחלל הספרייה שלו. ורבורג בחר לפעור חור אובלי בתקרת הספרייה – פתח קוסמי המאפשר התבוננות החוצה, שאותו לביב מפרקת ומחברת מחדש לכדי יצירת מערבולת שסוחפת פנימה. המבנה האדריכלי היציב לכאורה מסתחרר כאן ברוח, סחרור הקשור לגלגוליו בזמן: ערב מלחמת העולם השנייה הספרייה האובלית רוקנה לגמרי, כל תכולתה הוברחה ללונדון, והיא נותרת כקונכייה ריקה. כיום המקום חזר לשמש כמרכז מחקר בינתחומי לתרבות, אמנות ואיקונוגרפיה פוליטית תחת מורשתו של ורבורג, ומבנהו הוא עקבה מעולם שאינו קיים עוד.
מעברים סודיים, ארונות שהדופן האחורית שלהם חסרה, חורים ומחילות נעה בין הדו־ממד לתלת־ממד – צילום שהופך לאובייקט וכך מכפיל את שאלת האשליה. פירוק הצורה, כחלק מרכזי מתהליך החשיבה, נוכח ברישומי ההיסטוריונים כמו גם בפרקטיקה של לביב. ואולם, בעוד הרישומים מסמנים את מסלולה של המחשבה, העבודה של לביב מחייה את המרחב שדרכו היא עוברת, את המבנה שאותו היא מרעידה.
חומרי הארכיון באדיבות ורבורג־האוס המבורג, מכון ורבורג לונדון וקרן ארכיון ורבורג
ممرات سرية، خزائن بدون جدران خلفية، ثقوب وجحور
هيلا لڤيڤ
وسط فضاء هذا المعرض الذي يتناول الرسم بوصفه أداة فكرية استخدمها مؤرخو الفن، تقدم الفنانة هيلا لڤيڤ نظرة جديدة على طريقة عمل مؤرخ الفن آبي فاربورغ، وهو من أفراد عائلتها. تستخدم لڤيڤ تقنيات القص واللصق على نطاق واسع مستعيدة بذلك طريقة التفكير الفاربورغية، حيث تجاور الصور ببعضها البعض أو تزيحها باستخدام الكولاج. هذه الفكرة حاضرة في أطلس فاربورغ الشهير وفي ألبومات الصور العائلية التي ورثتها عن جدتها.
يتطرق العمل الفني الثقب لعنصر معماري في الحيز الذي تدور فيه أفكار فاربورغ، وهو مكتبته الشخصية. اختار فاربورغ فتح ثقب بيضاوي الشكل في سقف مكتبته – فتحة كونية تسمح له تأمل الخارج، تقوم لڤيڤ بتفكيك هذه الفتحة وتستخدمها من جديد لإنشاء دوامة تدور وتسحب نحو الداخل. هذا المبنى المعماري الذي يبدو مستقرًّا يدور هنا في مهبّ الريح، دورانًا يرتبط بتقلباته عبر الزمن: عشية الحرب العالمية الثانية تم إفراغ المكتبة تمامًا، وتم تهريب كافة محتوياتها إلى لندن، وبقيت في مكانها كصدَفة فارغة. تم تأميم مبنى المكتبة ونهبه، وفي نهاية المطاف تم استعادته وترميمه ليصبح "معهد فاربورغ"، بقي كأثر من عالم لم يعد قائمًا.
تتنقل ممرات سرية، خزائن بدون جدران خلفية، ثقوب وجحور بين ثنائية الأبعاد وثلاثيّتها – صورة فوتوغرافية تتحول إلى غرض وتضاعف بالتالي سؤال الوهم. لتفكيك الشكل، كجزء رئيسي في سيرورة التفكير، حضور بارز في رسومات مؤرخي الفن كما يظهر هذا في ممارسة لڤيڤ. وبينما تحدد الرسومات مسار التفكير، يحيي عمل لڤيڤ، الثقب، الحيّز الذي تمر فيه، ذلك المبنى الذي تهزّه.
تستخدم المواد الأرشيفية بإذن من اربورغ -هاوس هامبورغ، معهد فاربورغ لندن وصندوق أرشيف فاربورغ
