ניקולא איילו
רשימות על רשימות (דאמיש, שפירו ורבורג)
ניקולא איילוֹ משתמש ברישום, בצילום, בווידאו ובמיצבים מיוחדים לחלל כדי לברוא עולמות חזותיים מתוך מסמכי ארכיון, חפצים יומיומיים או דימויים שליקט בשיטוטיו במרחב העירוני. המיצב שיצר איילו עבור הגלריה האוניברסיטאית עוסק ברישומים ובהערות שהותירו אחריהם היסטוריונים של אמנות. העבודה שפירו / קופסה 52 מעלה על הדעת עור מקועקע, המעוטר בפרשנות הגרפית שהציע מאייר שפירו לציוריהם של ברויגל ורובנס. לעומת זאת, העבודה מאייר יקר מחוללת שינוי מורפולוגי במכתב שאיבר דאמיש כתב לשפירו. המכתב מתפרס על הקיר כמעין נוף אורגני שאותו חוצה מסלול מסתורי של מכונית דוהרת במורדות גבעות איתקה, ניו יורק, ביום קיצי ב־1972. לבסוף, העבודה בעקבות ורבורג (פרגמנטים על הבעה) היא התרגום הגרפי של "הפרגמנטים" של אבי ורבורג (Grundlegende Bruchstücke zu einer pragmatischen Ausdruckskunde) – שכתוב אובססיבי ומיניאטורי של תובנותיו לגבי החוקים השולטים ביצירת אמנות (1888-1905).
שלוש העבודות משתלבות במערך רישומים שנשלפו ממחברותיו של דאמיש ומן הארכיון של שפירו ואורגנו על קיר הגלריה. מסעות אמנותיים אלה, שאיילו הופך לסדרת אייקונים לשוניים, מנסחים "טקסט" חזותי מדומיין, המפגיש יחד שתי דמויות שהקדישו את חייהן לתולדות האמנות.
ملاحظات على الملاحظات (داميش، شابيرو، وفاربورغ)
يستخدم نيكولا أييلو الرسم والتصوير والفيديو والتركيبات الإنشائية في حيّز العرض ليخلق عوالم بصرية مستقاة من الملفات الأرشيفية والأغراض اليومية أو من صور جمعها في جولاته في أنحاء المدينة. يتناول العمل التركيبي الذي أنشأه أييلو في صالة العرض الجامعية الرسومات والملاحظات التي خلّفها مؤرخو الفن بعد رحيلهم. يجلب العمل شابيرو / صندوق 52 إلى الأذهان البشرة الموشومة والمزخرفة بتفسيرات المؤرخ مئير شابيرو لرسومات برويخل وروبنز. في المقابل، في العمل مئير العزيز يتدخل الفنان ويجري تغييرات مورفولوجية (صرفية) على رسالة كتبها هوبير داميش لشابيرو. تتمدد الرسالة على الحائط مثل منظر طبيعي عُضوي تعبره في مسلك غامض سيارة منحدرة على تلال إيثاكا في نيويورك في يوم صيفي عام 1972. وأخيرًا، العمل على خطى فاربورغ (شظايا التعبير) هو بمثابة ترجمة بصرية لكتاب "الشظايا" لآبي فاربورغ (Grundlegende Bruchstücke zu einer pragmatischen Ausdruckskunde) – إعادة كتابة مهووسة ومصغرة لأفكاره حول القوانين السائدة في الإنتاج الفني بين الأعوام 1888 و1905.
تنسجم الأعمال الثلاثة مع الرسومات التي أُخذت من دفاتر داميش ومن أرشيف شابيرو وأُعيد تنظيمها على جدران صالة العرض. تصيغ هذه الرحلات الفنية التي حولها أييلو لسلسلة من الأيقونات اللسانية "نصًّا" بصريًّا متخيّلًا يجمع بين شخصَيْن كرّسا حياتهما لتاريخ الفن.
